Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Η φράση που έβαλα στον τίτλο είναι σε όλους μας λίγο πολύ γνωστή. Και σοβαρά, δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που έκανε σχέδια και του βγήκαν ακριβώς όπως τα σχεδίασε. Ίσως σ αυτό να φταίνε οι λεπτομέρειες που συχνά έχουν τα σχέδια μας ή ίσως να φταίει το ουτοπικό της υπόθεσης που καταλήγει να μετατρέπει τα σχέδια μας σε όνειρα και δη άπιαστα.
Το χα παρατηρήσει από μικρό παιδί να μου συμβαίνει. Τότε, το μυστικό κόλπο που είχα μέσα στο μυαλό μου, ήταν να σκέφτομαι απαισιόδοξα για οτιδήποτε. Έτσι, σίγουρα το αποτέλεσμα ήταν καλύτερο απ τς προβλέψεις μου. Πάντα όμως, στο πίσω μέρος του μυαλού μου ξεπρόβαλε και η άλλη περίπτωση, η πιο ιδεατή.
Σταμάτησα να το κάνω αυτό στα 16. Θεώρησα πλέον πως είμαι σε θέση να "μανιπιουλάρω" τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου, οπότε απλά όποτε μου εμφανίζεται μια περίπτωση, εγώ την αντιμετώπιζα σαν να μην υπάρχει. Κοίταγα το τώρα εν ολίγοις και όχι το μετά.
Αλλά τι κέρδος είχα απ αυτό; Έγινα ανέκφραστος, έπαψα να έχω όνειρα και παρ όλο που πίστευα ότι τα όνειρα είναι για τους αδύναμους βάλθηκα να τα αναζητώ γιατί τα χρειαζόμουν. Ίσως ήμουν τελικά πιο αδύναμος απ ότι νόμιζα. Ονειροπόλος ωστόσο δεν υπήρξα. Απλά για οτιδήποτε μου παρουσιάζονταν πλέον, έφτιαχνα πολλά σενάρια. Άλλα δυσοίωνα, άλλα ευχάριστα, άλλα ιδανικά, άλλα συνηθισμένα...
Έτσι είμαι και τώρα. Αλλά κακά τα ψέμματα, ο άνθρωπος είναι ον αισιόδοξο. Όσο μεμψίμοιροι και αν είμαστε, όσο κ αν κλαίμε, στεναχωριόμαστε τα βλέπουμε όλα μαύρα, πάντα υπάρχει μέσα μας μια ελπίδα. Και είναι το φως που σε κρατάει στην λογική. Όταν σβήσει πια αυτό το φως, παύει να υπάρχει η λογική και επέρχεται το σκοτάδι και μαζί μ αυτό το παράλογο...
Νομίζω πως πολλά είπα, αλλού ήθελα να καταλήξω, αλλού κατέληξα, καλό καλοκαίρι και τέτοια
1 σχόλια:
Ωχ! Νέο ψύγμα σοβαρότητας - food for thought! Αυτό το μυστικό κόλπο της απαισιοδοξίας το ονομάζω worst-case scenario και είναι μια ιδεολογία που σίγουρα την ασπάζομαι όπως πρέπει! Πραγματικά πιστέυω πλέον ότι ο κόσμος διψάει για αισιοδοξία, ενθουσιασμό και άπειρα μακροπρόθεσμα σχέδια. Τροφοδοτούνται από αυτό! 'Ο,τι δεν μπορείς να κάνεις σήμερα, άστο για αύριο ή κάπως έτσι. Μάλλον ανήκει και αυτό στη θεωρία της εξέλιξης των ειδών, δεν το έχω βρει ακόμα. Από την άλλη, ίσως πιάνει και λίγο θεωρία πιθανοτήτων. Γιατί ναι, αν είναι τόσα τα to-do, σίγουρα έχω πιθανότητα >0.5 κάτι να μην πάει όπως το έχω στο μυαλό μου. Και τότε, θα έχω κάτι να γκρινιάζω και να κλαίγομαι, έτσι για να έχουμε διαθέσεις να αλλάζουμε (aka the unbreakable loop).Ο ρεαλισμός μπορεί να μας σκοτώσει όλους. Καλά καλοκαίρια!
Δημοσίευση σχολίου